Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα * Σκοτεινή κουκκίδα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Play it again, Sam

Play it again Sam

Το θέατρο Faust είναι πολύ γνωστό στους ψαγμένους θεατρόφιλους επειδή θα δουν εκεί ποιοτικές και ψαγμένες παραστάσεις. Το Play it again, Sam είναι ένα ακόμα δείγμα που επιβεβαιώνει αυτό που έγραψα. Δημιουργός ο ιδιαίτερος για τη γραφή του και όχι μόνο Γούντι Άλεν, που έπαιξε και στην ομώνυμη κινηματογραφική ταινία που στην Ελλάδα ξέρουμε ως Ωραίος και σέξι.

Έχει γίνει μια πάρα πολύ καλή σκηνοθετική προσπάθεια τον Γιώργο Ζαχαράκη που έχει καταφέρει εξαιρετικά να μεταφέρει το έργο του Γούντι Άλεν στο θέατρο αναλαμβάνοντας και τη μετάφραση.
Blogger Widgets

«Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές» του στιχουργού Στέφανου Μαλλιαρού

Παρουσίαση εκδήλωσης αφιερωμένης στον δίσκο «Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές» του στιχουργού Στέφανου Μαλλιαρού

Ήταν η πρώτη φορά πιστεύω, που είχα την τύχη να παρευρεθώ σε μια εκδήλωση με τόσο ζεστή, συγκινητική ατμόσφαιρα και συναίσθημα ανάμεικτο με χαρά, ενθουσιασμό και ίσως κάποια δόση θλίψης.
Χαρά, γιατί ήρθε πλήθος κόσμου να τιμήσει με την παρουσία του το sold out του δίσκου Δε σηκώνουν άλλο φόβο οι εποχές, που περιλαμβάνει μερικούς απ' τους καλύτερους στίχους του Στέφανου Μαλλιαρού, τραγουδισμένους από γνωστούς, καταξιωμένους καλλιτέχνες.
Ενθουσιασμό, γιατί επρόκειτο για μια γιορτή αφιερωμένη στον φίλο που όλοι αγάπησαν και θαύμασαν, γνωρίζοντας ότι θ' ακούσουν τους υπέροχους στίχους του μελοποιημένους.
Και τέλος θλίψη, γιατί ο Στέφανος δεν ήταν δίπλα μας να συμμεριστεί αυτή τη χαρά. Δεν πέρασε πολύς καιρός που μας άφησε, πετώντας για το άγνωστο. Το πνεύμα του όμως ήταν μαζί μας, διάσπαρτο παντού στην αίθουσα. Μας αγκάλιασε και γίναμε ένα, τραγουδώντας με πηγαία ευφορία.

Τικ τακ τικ τακ

Νεφέλης Πηγή

Ψηφιακό έργο Julien Pacaud

Καίγομαι, όπως ο ήλιος όταν πέφτει πάνω στην άσφαλτο και την λιώνει. Αυτή η ακόρεστη λάβα του ήλιου που παραμένει ακόμα και όταν εκείνος κρύβεται· νιώθεις την κάψα του στις πατούσες σου. Μικρές λίμνες βρόχινου νερού στα ελαττώματα των δρόμων, κάποιοι είναι χωμάτινοι, η λάσπη δεκάδες μέτρα σαν το κατακάθι που σχηματίζεται στον πυθμένα της ψυχής σου. Ξεχνάω λέξεις, πράγματα, ελπίζω ότι κάποια στιγμή θα μου παραδοθούν από τις υπηρεσίες απολεσθέντων αντικειμένων, το λεξικό για τις άγνωστες λέξεις μού είναι άχρηστο πια, αφού δεν τις θυμάμαι, νομίζω ότι υπάρχει μία σιωπή στο σπίτι, αν όμως κλείσω τα μάτια μου ακούω τους λεπτοδείκτες, τη φωτιά στη σόμπα, το ψυγείο. Ο ήχος του ρολογιού με αγχώνει, ή μάλλον όχι, με τρομάζει, αυτός ο ρυθμός υπερισχύει, σκεπάζει όλους τους άλλους, τικ τακ τικ τακ τικ τακ, διανύει έναν αέναο δρόμο, υφαίνει έναν ιστό με τα λεπτά να φτιάχνουν ώρες και οι ώρες μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια αραδιασμένα στην άσφαλτο, βρόμικα στον χωματένιο λαβύρινθο της λάσπης. Πρέπει να πετάξω τα σκουπίδια, έχουν μαζευτεί πολλά, συνεχώς τα ξεχνάω. Να σου πω πως δυστυχώς τίποτα αξιόλογο δεν έγινε, κανένα αστέρι δεν έπεσε, μόνο κάποιες λέξεις παραμένουν εντός μου σε απόλυτη ευφορία, σκόρπιες μεν αλλά εκεί, επιμένουν. Μεταξύ μας νιώθω ασφαλής, αυτή η βεβαιότητα της προστασίας που σου δίνει το κέλυφος που έφτιαξες. Βέβαια πάντα υπάρχει ο κίνδυνος του κενού προστασίας, όσα συμβόλαια και αν κάνεις διαρκώς θα υπάρχει ο φόβος της τρωτότητας, πάντα θα είσαι εκτεθειμένος σε αδυναμίες. Ο φόβος... και να φανταστεί κανείς ότι γεννήθηκε από την πιο όμορφη γυναίκα. Μείνε για να γίνεις η δικλείδα ασφαλείας μου, οι φωτεινές ενδείξεις στις στροφές των δρόμων που τόσο μου αρέσουν. Μπαμπά πρόσεχε, στροφή μπροστά!

Η Χριστίνα Αποστολίδη και το Χόρεψε μαζί μου!

Από το εξώφυλλο του παιδικού βιβλίου της Χριστίνας Αποστολίδη, Χόρεψε μαζί μου, και φωτογραφία της ίδιας

Πώς θα θέλατε να συστηθείτε στους αναγνώστες μας;
Χριστίνα Αποστολίδη: Είμαι η Χριστίνα. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Αθήνα, τα τελευταία χρόνια όμως ζω στο Ηράκλειο της Κρήτης όπου εργάζομαι και έχω δημιουργήσει την οικογένειά μου, τον Χρήστο, την κόρη μας Σοφία και το σκυλάκι μας Maggie. Ασχολούμαι με τη συγγραφή παιδικών βιβλίων από το 2013 περίπου, αν και το πρώτο μου βιβλίο «Ο λύκος και η πεταλούδα» εκδόθηκε το 2019. Από τότε προσπαθώ να είμαι σταθερά παρούσα στην εκδοτική παραγωγή κι ο στόχος μου είναι με κάθε ιστορία να βελτιώνομαι.

Πώς εμπνευστήκατε τον τίτλο Χόρεψε μαζί μου; Πείτε μας δυο λόγια για το περιεχόμενο του βιβλίου.
Χ.Α.: Η Ισμήνη, η πρωταγωνίστρια του «Χόρεψε μαζί μου», μπορεί να είναι κωφή, πάνω από όλα όμως είναι ένα τυπικό δεκατετράχρονο κορίτσι που διεκδικεί την ανεξαρτησία της, αναζητά τον δικό της τρόπο έκφρασης, ερωτεύεται και στην πορεία συγκρούεται, όπως όλα τα παιδιά, με τη μαμά της. Μέσα από τη σύγκρουση, μαμά και κόρη θα κάνουν ένα ταξίδι κατανόησης τόσο του εαυτού τους, όσο κι η μια της άλλης και τελικά θα «χορέψουν μαζί».

Η στήλη του λόγου

Μεταλλαγμένα γονίδια και το μέλλον των ανθρώπων

Οι βιογενετικές μεταλλάξεις ως σωτηρία του ανθρώπινου γένους


«Ο Κάρολος Δαρβίνος ήταν ο πρώτος που κατανόησε ότι η εξέλιξη συντελείται μέσω της φυσικής επιλογής και ότι φυσική επιλογή είναι ο θάνατος. Κατάλαβε, επίσης, ότι απαιτούνται αναρίθμητοι θάνατοι (αναρίθμητες φυσικές επιλογές) για την πραγματοποίηση μιας μικρής, μόνιμης αλλαγής στο σχήμα ή στη συμπεριφορά ενός οργανισμού. Δίχως αναρίθμητους θανάτους, οι οργανισμοί δεν μεταβάλλονται με την πάροδο του χρόνου. Δίχως τον θάνατο, η ζωή δεν θα είχε γίνει ποτέ, έστω και ελάχιστα, πιο πολύπλοκη από τους πιο απλούς αυτοαναπαραγόμενους οργανισμούς. Χρειάστηκαν τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια θανάτου –το ένα τρίτο της ηλικίας του σύμπαντος– για να εφεύρει ο θάνατος τον ανθρώπινο νου.»
Ρίτσαρντ Πρέστον, Το περιστατικό κόμπρα
Έργο David Webber

Σήμερα αποτελεί γεγονός ότι ο νέος άνθρωπος ανέρχεται πλέον στο επίπεδο του κοσμικού όντος. Γεννάται, λοιπόν, ένα ερώτημα: Γιατί να μην παρέμβουμε και να βελτιώσουμε γενετικά το είδος μας; Άλλωστε η καθημερινή εργαστηριακή πρακτική ακολουθεί αυτό τον δρόμο και δεν υπάρχει επιστροφή. Σωστό είναι, επομένως, να σχηματιστούν θεσμοί για την ορθότητα των επεμβάσεων στο γενετικό κώδικα.

Μιλάς ξένες γλώσσες, το ξέρεις;

Μιλάς ξένες γλώσσες, το ξέρεις; Αλέκας Ζωγράφου

Ο σημερινός μας ήρωας είναι ο Αλέξης, που λατρεύει τις λέξεις! Κάποια αναπάντεχη στιγμή, με τη βοήθειας της μαμάς Κικής θα μάθει ότι πολλές από τις λέξεις που καθημερινά χρησιμοποιούμε, δεν είναι ελληνικές, αλλά ανήκουν σε άλλες πατρίδες.
Καθόλου δεν του άρεσε αυτό. Εδώ καλά καλά δεν έχει μάθεις τις ελληνικές λέξεις, θα έπρεπε τώρα να μάθει και τις ξένες;

Η μαμά Γραμματική, δηλαδή η μαμά Κική, τον καθησύχασε, λέγοντάς του ότι δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια από πλευράς του. Οι λέξεις που δεν είναι ελληνικές, είναι λέξεις που χρησιμοποιούμε συνεχώς, λέξεις που πλέον έχουν ενσωματωθεί στο λεξιλόγιό μας, λέξεις που δανειστήκαμε από άλλες γλώσσες όπως φυσικά και εμείς «δώσαμε» κάποιες δικές μας για να τις χρησιμοποιούν άλλοι λαοί.

Αξύριστα πηγούνια

Αξύριστα πηγούνια

Όταν τελειώνει μια παράσταση, που ήταν επιτυχημένη είναι πολύ όμορφη, η αίσθηση που μένει –είτε είναι κωμική είτε δραματική– το ζητούμενο είναι να σου αφήνει μια εντύπωση και να την θυμάσαι. Αυτό ακριβώς μου δημιουργήθηκε με τα Αξύριστα πηγούνια που παρακολούθησα στο θέατρο Μικρό Χορν.

Μαρία Κάλλας

Μαρίας Κάλλας

Η Μαρία Κάλλας υπήρξε η μεγαλύτερη υψίφωνος όλων των εποχών στο διεθνές οπερατικό στερέωμα. Γεννήθηκε στο Μανχάταν της Νέας Υόρκης το 1923 από Έλληνες γονείς, την Ευαγγελία Δημητριάδη και τον Γιώργο Καλογερόπουλο. Πήρε τις πρώτες της γνώσεις για τη μουσική από την ηλικία των δεκατριών ετών στην Ελλάδα και άρχισε η μεγάλη της και σημαντική καριέρα στην περίοδο της Κατοχής.

Στην Ιταλία, με τη βοήθεια του μαέστρου και μέντορά της Τούλιο Σεραφίν αλλά και με την συμβολή του πρώτου της συζύγου Τζοβάνι Μπατίστα Μενεγκίνι, κατάφερε να εδραιώσει τη φήμη της και να γίνει παγκοσμίως γνωστή και κατά γενική ομολογία η σπουδαιότερη υψίφωνος όλου του κόσμου. Τόσα χρόνια πέρασαν που έφυγε από τη ζωή και το όνομά της είναι ένας θρύλος και απασχολεί ακόμα. Πολλοί συνάδελφοί της πήραν από την τέχνη τής Κάλλας πράγματα που τους φάνηκαν χρήσιμα και που έτσι μπόρεσαν να εξελιχθούν. Το όνομά της όπως και η προσωπικότητά της ενέπνευσε ανθρώπους να γυρίσουν ταινίες για τη ζωή της, να γίνουν θεατρικά έργα για αυτήν... με πιο γνωστό το Master Class του Τέρενς Μακνάλι.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΣκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη